Εκκωφαντική σιωπή - Μάρη Λιώκη

.

Ανελέητες οι μαχαιριές στα πλευρά του

Η ανάσα, κόβεται απροειδοποίητα

κάνοντας την ύπαρξη επισφαλή

Το ψυχρό ακουστικό του τηλεφώνου

συνηγορεί στην εκκωφαντική σιωπή

που συντετριμμένο το σύμπαν εξετάζει

Μέσα από τις σκιές της απουσίας

ατίθασες πινελιές, υγρές αιμάτινες χαρακιές

αυλακώνουν το μεσήλικο πρόσωπο

Τι κι αν αυτό το δειλινό μοιάζει με τόσα άλλα

Είναι επιβεβλημένη η διαφοροποίηση

Εικόνες και χρώματα, μεταλλάσσουν τη διάθεση

Κι είναι τόσο σημαντικό να αφουγκραστεί τη σιωπή

Να διαχωρίσει την ομορφιά της, από την ασχήμια των πεπραγμένων

Και να ανασυνταχθεί έγκαιρα και αποτελεσματικά

Ρουφώντας επίπλαστες ανάσες από τα υπό σήψη τριαντάφυλλα

Ξεγελάει τις αισθήσεις του, βιώνοντας θολές εικόνες

Κουράγια ψεύτικα, στολίδια μιας ψευδούς πραγματικότητας

Υπάρχει ελπίδα για τον δυστυχή άνδρα;

Κοροϊδευτικές, επικριτικές κουβέντες

φλυαρούν, σπάζοντας την εκκωφαντική σιωπή

Ίσως τελικά, το δειλινό αυτό , να μην μοιάζει με τόσα άλλα