Αποπλανήσεις - Μάρη Λιώκη

Μαζεύω τις εικόνες σου τις σκορπισμένες στους δαιδάλους του μυαλού μου

Ανασυγκροτώ τις σκέψεις για να φτιάξω έναν ζωγραφικό πίνακα αλλιώτικον από τους άλλους,

Η σύνθεση των χρωμάτων μοναδική συνταγή για την ακριβή αποτύπωση του ονειρικού

αυτού που χαρακτηρίζει τη ματιά σου, το άνοιγμα των χειλιών σου στην εκφορά της επιθυμίας

Αγγίζω με προσοχή με τις άδειες μου παλάμες το ψηφιδωτό των κυτάρων σου στην αγαπημένη σάρκα

για να μην διασαλευτεί η ισορροπία της εικόνας από το τρέμουλο που μου προκαλεί η επαφή

Ένα γλυκό όμως μούδιασμα ξεκινά από τις ρώγες των δαχτύλων και διαχέεται μέχρι τις λαγόνες

Ανασυντάσσομαι βιαστικά για να μην χαθεί ο έλεγχος και σκορπίσουν στο λαβύρινθο της ψυχής μου τα κομμάτια σου

Δεν θέλω απόψε τουλάχιστον να παρασυρθώ στα ταξίδια που με την ανάσα σου μου επιβάλλεις

Βουτάω σαν διψασμένο ξωτικό στα χρώματα της δικής σου αύρας και μεγαλουργώ

Γραμμές, στίγματα, ψίθυροι, υγρές αποπλανήσεις αποτυπώνονται στον καμβά της λαχτάρας

Με δημιουργείς ή σε δημιουργώ άραγε τώρα που σε ακαθόριστο σχήμα έχουμε γίνει ένα;

Κι ενώ νομίζω ότι σε χειραγωγώ και σε ορίζω, με στροβιλίζεις με μαεστρία σ έναν κυκλώνα πάθους

Χάνω τον έλεγχο που με τόση επιμέλεια διαφύλαττα ως το πολυτιμότερο αγαθό

Εισχωρείς βαθειά μέσα μου χορεύοντας σαν λυσασμένο θεριό στα σωθικά της ύπαρξής μου

Τα χρώματα τρελαίνονται ασθμαίνοντας, αδύναμα ν 'αντισταθούν στην ηδονή που προκαλεί η ένωση τους

Ως ταπεινός δημιουργός αφήνομαι στο ακατανόητο αποτέλεσμα της εικαστικής σου παρέμβασης

Όλα είναι παράλογα και ταυτόχρονα ιδιαίτερα ελκυστικά, μαγικά κι επικίνδυνα συνάμα

Βιώνω την έκσταση , τον τρόμο, τη μέθεξη, την αντίσταση, την παράδοση ,με απίστευτη επίγνωση

ενώ σβήνω και αναδημιουργούμαι στα δευτερόλεπτα της δικής μας εκ του μηδενός δημιουργίας

νιώθοντας πάντα το αίμα μου να κυλά καυτό ανάμεσα στις ανάγλυφες προεκτάσεις σου στον καμβά...

Χαρισμένο στον άνθρωπο που μου έμαθε πάλι να χαμογελώ...