Από τη συλλογή «Η νύχτα είναι μια φάλαινα» -Χλόη Κουτσουμπέλη

IΙΙ

Ήταν μια πανσέληνος κόκκινη.

Ένα συναρπαστικό ολοστρόγγυλο στόμα

κρεμασμένο στον ουρανό,

ήταν μια πανσέληνος κόκκινη,

πυρπολούσε τους δρόμους και τα όνειρα,

κάτω από τα βήματα μου

σιγά, σιγά έλιωνε το πλακόστρωτο του δρόμου.

Ήταν μια πανσέληνος πόνος,

μια πρόφαση,

μια άγραφη μοίρα,

άνθρωποι περνούσαν

άνθρωποι έρχονταν

σαν φάσεις του ίδιου φεγγαριού,

το ποτό αργοσάλευε

παλίρροια από υγρό μεθύσι στο ποτήρι μου,

άνθρωποι έφευγαν,

άνθρωποι χάνονταν.

Κι ήταν η καρδιά μου μια κόκκινη πανσέληνος.

Για όσο διαρκεί μια νύχτα.